این بار دلارا

نازنین ما تبرئه شد

تبرئه شد تا به قول محمد مصطفایی روح شجاعت در جامعه از بین نرود، تا این معضل در جامعه فراگیر نشود. اما .. داستان ما همین جا تمام نمیشود.. خیلی ها، درزندانهای ما به جرمهایی مشابه زیر تیغ هستند، خیلی ها نه کشته اند و نه حرفی زده اند و در برابر یک تجاوز ناچار به سکوت شده اند، که از منظر جامعه مطرود نشوند..
دوستی نوشته بود، نازنین برای چه به آنجا رفته بود و برای چه چاقو در جیب داشت.. باز همان بحث پیشین است که درهرصورتی باز شما مقصرید چون زنید..!
نازنین.. در حاشیه نشین ترین منطقه کرج زندگی میکند، در مکانی به نام سهرابیه.. که باید برای رسیدن به خانه هر روز مسیر آن بیابان را طی میکرد، برای دختری که یکبار در 15 سالگی مورد تجاوز واقع میشود، آیا این غیرمنطقی است که به دلیل سکونت در چنان مکانی وسیله دفاعی با خود به همرا داشته باشد. دختری که یکبار به دلیل تجاوز، به پلیس این مملکت شکایت میبرد و راه به جایی نمیبرد. پس باید به او حق داد که این بار خودش برای دفاع وارد عمل شود، که من سخت به این معتقدم که زمانی که مرجعی برای دفاع از شما وجود ندارد، باید و باید خود به این کار اقدام کنید.. من هم تا همین 1 سال پیش همیشه چاقویی را همراه داشتم که البته قابلیت کشتن کسی را نداشت، اما وقتی همراهم بود، برای سوار شدن به تاکسی و .. اعتماد به نفس داشتم.. من یک آدمکش نبوده ام، چه بسا که امروز من و یا هر یک از ما پشت میله های زندان به جای نازنین بودیم. بحث بر سر محروم نمودن یک انسان از زندگی، البته کلامی قابل قبول است، اما صحبت این است که چگونه نازنین در آن گیرو دار میبایست تشخیص میداد که چاقو را کجا فرود آورد، و تناسب بین جرم و مجازات را رعایت کند؟ شاید بهتر بود به یوسف میگفت او را ول کند تا چاقو را به پایش بزند.. که البته بار اول همین کار را کرد، یعنی ضربه اول به کتف یوسف زده شده اما...
بگذریم از داستان هر روزه این شهر که اینبار عینیتش را در وجودی به نام نازنین دیدیم..
بهتر است حالا دلارا را دریابیم... فارغ از اینکه دختران قصه های ما، همگی متهمند که یک انسان را کشته اند و این شایسته مجازات است، اما باز هم واژه ای تکرار میشود به نام اعدام که همه ما را روی این گزینه مشترک در کنارهم قرارمیگیریم .. از تمام بحثهای جانبی هم که بگذریم، اعدام یک عمل غیر انسانی است و به همین دلیل با آن مخالفیم...
دلارا که پس از وارد شدن ایراداتی ،پرونده اش به دادگاه بدوی ارجاع داده شده بود،بار دیگر به اعدام محکوم شده است به اتهام قتل دخترعموی پدرش...
دلارا پس از اعتراف اولیه، بارها عنوان نموده است که مهین را نکشته و قاتل، امیر حسین ( دوست پسرش) است اما دادگاه تنها اعترافات اولیه وی را مورد استناد قرار داده.است. و به ایرادات موجود از جمله چپ دست بودن وی و عدم توانایی جسمانی برای وارد کردن 18 ضربه چاقو به مقتول توجهی نشان نداده و البته یادمان باشد که او در زمان ارتکاب جرم تنها 17 سال داشته.. و یک کودک محسوب می گشته است.
و حالا یک دختر نقاش که تمام زندگی اش را با رنگ و شعر پر مینمود ، با احساسات ظریف یک هنرمند.. میباست بالای چوبه دار برود به دلیل کار نکرده و حتی کرده...
قصد؛ محکوم نمودن امیر حسین و تبرئه دلارا نیست، دلارا دارابی اول نباید اعدام شود.. چون در جامعه انسانی هیچ یک در مقامی نیستیم که بخواهیم انسانی را از زندگی ؛محروم کنیم حتی اگر خود او چنین کرده باشد.
دلارا نباید اعدام شود.. چون یک کودک است هنوزهم.. و در هنگام ارتکاب قتل 17سال داشته...
و دلارا نباید اعدام شود، چون بی گناه است..
پ.ن: غیر منصفانه است که از تبرئه نازنین بگوییم و نامی از شادی صدر و تلاش بی نظیرش برای دفاع از نازنین نبریم.. و یک خسته نباشی جانانه به خاطر تمامی زحمات و پیگیریهای دلسوزانه اش